Bolesławiec - kraina dobrej gliny i miasto ceramiki

Dziś zapraszam do Bolesławca, miasta kojarzącego się przede wszystkim z ceramiką. Bolesławiecka porcelana to nasza narodowa duma i jeden z najpiękniejszych polskich towarów eksportowych. Sama jestem posiadaczką kilku sztuk tej ceramiki, co prawda każda z innej parafii. Marzy mi się skompletowanie w przyszłości całej zastawy. 

Tradycje garncarskie Bolesławca sięgają XV wieku. Charakterystyczną, biało-kobaltową ceramikę od stuleci wytwarza się i zdobi wedle tych samych sprawdzonych metod. Ekspozycję bolesławieckiej porcelany oraz sztukę jej tworzenia poznać można w jednym z oddziałów Muzeum Ceramiki oraz w Żywym Muzeum Ceramiki.

Będąc w Bolesławcu nie sposób ominąć starówki. Zniszczona w trakcie wojny, odzyskała dawny blask po rewitalizacji przeprowadzonej w latach 2006-2014. Dokonano renowacji plant miejskich oraz płyty głównej Rynku, przywracając jej historyczną formę. Dziś jest tu barwnie i bardzo przyjemnie - zbudowano interaktywną fontannę, zmodernizowano oświetlenie i posadzono tysiące roślin. Rynek okalają odrestaurowane, bajecznie kolorowe kamienice. W jego sercu znajduje się zabytkowy ratusz z wieżą, pochodzący z XVI wieku. W 2011 roku miasto zwyciężyło w konkursie na najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w Polsce. I jest to nagroda jak najbardziej zasłużona. 





















Lokalizacja: Bolesławiec, Polska

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szlak z Barda Śląskiego na Kłodzką Górę - kolejny szczyt Korony Gór Polski zdobyty

Obraz
Góry Bardzkie to trochę zapomniane pasmo Sudetów Środkowych. Stanowią przedłużenie Gór Sowich i rozciagają się na długość ok. 20 km. Nie ma tu zbyt gęstej sieci szlaków turystycznych, co oznacza jedno - góry ma się właściwie na wyłączność. Gdyby nie chęć zdobycia najwyższego szczytu Korony Gór Polski - Kłodzkiej Góry, prawdopodobnie nigdy bym tutaj nie trafiła.  Kłodzką Górę (757 m n.p.m.) zdobyć można z dwóch stron: żółtym szlakiem z Kłodzka oraz niebieskim z Barda Śląskiego. Obydwa szlaki są do siebie zbliżone długością i stopniem trudności - liczą ok. 9 km, a czas przejścia to nieco ponad 3h w jedną stronę.  Ja wybieram trasę z Barda, gdzie wejście na szlak znajduje się przy parkingu obok ul. Skalnej. Pierwszy przystanek to Góra Bardzka, zwana również Kalwarią (593 m n.p.m). Na jej szczyt wiedzie Droga Krzyżowa, na której znajdują się stacje pochodzące z lat 30. XIX w. Mijamy uchodzące za cudowne Źródełko Maryi. Podobno w 1672 r. miało tu miejsce cudowne ozdrowienie. W 1893 r. nad u
Czytaj więcej

Rumunia - po drugiej stronie lasu

Obraz
Gilău (kliknij, aby powiększyć zdjęcia)                       ''Stereotypów nie odnosimy zwykle do siebie, lecz do innych narodów i kultur, naszych sąsiadów i odległych geograficznie społeczeństw, do przyjaciół, jak i do wrogów. Mówi się, że każdy naród posiada pewną skalę, na której umieszcza obce społeczności i kraje według stopnia zaufania'' (J. Olędzki) Nie oceniaj tej książki po okładce. Rumunia to nie jest dziki kraj. Od razu po przyjeździe okazało się, że stereotypy dotyczące Rumunii to odległa przeszłość. Choć w dalszym ciągu to gospodarczo najuboższe państwo UE, dynamicznie się rozwija. Rumunia nie odbiega również poziomem bezpieczeństwa od innych europejskich krajów, z azwyczaj wystarcza  zachowanie rozwagi i podstawowych zasad zdrowego rozsądku. Tak jak w każdym innym zakątku świata.  Każdy Rumun to Cygan? Wciąż powszechnie, lecz niesłusznie utożsamia się Rumunów z Cyganami, a to dwie odrębne nacje o odmiennej kulturze i pochod
Czytaj więcej

Trekking na Kaukazie - moje ulubione górskie kadry

Obraz
Mityczne królestwo Kolchidy - kraj pełen kontrastów, płynący winem i czaczą, chwilami dziwaczny i niezrozumiały dla europejskiego turysty. Ja przyjechałam tu przede wszystkim dla gór. Gruzja jest krajem o górzystym ukształtowaniu terenu. Przez północną jej część przebiega Pasmo Główne Wielkiego Kaukazu, od którego odchodzą kolejne masywy górskie. Na Kaukazie Wielkim znajduje się osiem pięciotysięczników, przy czym najwyższy z nich Elbrus (5642 m n.p.m) położony jest na terenie Rosji. Natomiast najwyższy gruziński wierzchołek to Szchara (5193 m n.p.m). W południowej części kraju rozciągają się pasma Kaukazu Małego, z najwyższym szczytem Mepisckaro (2850 m n.p.m). Oczywiście ja żadnego pięciotysięcznika (jeszcze 😊 ) nie zdobyłam, udało mi się wejść na wysokość ok. 2800 m n.p.m., ale już sam widok tonących w chmurach majestatycznych wierzchołków to jest po prostu magia.  W poprzek Kaukazu Wielkiego biegnie słynna Gruzińska Droga Wojenna. Łączy Tbilisi z Władykaukazem w Osetii Północnej i
Czytaj więcej