Sylwia Smoła

Toskania tak powszechnie kojarzona z soczyście zielonymi pejzażami ma wiele zaskakujących odsłon. Crete Senesi to bezsprzecznie jedno z najbardziej zdumiewających miejsc, jakie miałam okazję zobaczyć we Włoszech. Położone jest w południowej Toskanii, w prowincji Siena. To trochę taki jakby inny świat, a s pacery wśród nagich pagórków i quasi-pustynnych krajobrazów pozostawiają niezatarte wrażenie. Niestety moje zdjęcia nawet w połowie nie oddają magii  i wyjątkowości tego miejsca.  Crete Senesi to trochę taka inna Toskania. T o istne pustkowie. Mało tu drzew, niewiele zabudowań, a ruch na drogach zdecydowanie spokojniejszy. Niezwykły księżycowy krajobraz tworzą gliniaste wzgórza:  biancane  - jasne stożkowate kopuły oraz  calanchi  - wąwozy (widać je na poniższych zdjęciach).  W epoce Piocenu, czyli jakieś 2,5-4,5 mln lat temu w tym miejscu znajdowało się morze i wtedy też powstała ta charakterystyczna glina (widoczna na ostatnim zdjęciu), która sprawia, że Crete Senesi ma tak unikal

Toskania. Wspaniała kraina, przypominająca wielobarwny ogród. Chyba najbardziej zachwyca ten charakterystyczny, typowy toskański krajobraz , czyli urokliwie położony na wzgórzu dom, otoczony gajem oliwnym lub winnicą, do którego prowadzi zgrabnie wijąca się cyprysowa aleja. Tak, cyprysy to zdecydowanie nieodłączny element toskańskiego pejzażu. A wśród malowniczych pagórków niezliczona ilość średniowiecznych miasteczek.  No właśnie, na hasło  Toskania  w mojej głowie pojawia się obraz sennego miasteczka wraz z jego uroczymi zaułkami, leniwych popołudni spędzanych w kawiarnianych ogródkach, trwającej niemal pół dnia siesty,  a więc wszystkiego, co Włosi określają wdzięcznie brzmiącym słowem  campanilisimo , czyli małomiasteczkowym stylem życia.  Choć każde z miasteczek ma nieco odmienny charakter, posiadają podobną zabudowę.  Typowy toskański plac miejski, czyli  piazza  to najistotniejszy punkt miasta, skupiający strategiczne budowle:  Duomo -   katedrę,  palazzo -   urząd

'' Kto chce poznać duszę Polski - niech szuka jej w Krakowie ''¹. Serce Małopolski przez stulecia stanowiło ostoję polskości, zaklętą w zabytkowych budowlach. Dziś na krakowskich ulicach relikty przeszłości przenikają się z komercją. Lubię tu przyjeżdzać, bo zawsze wtedy ogarnia mnie poczucie spokoju, spowolnienia i takiego jakby dostojeństwa, którego zazwyczaj nie doświadczam mieszkając we Wrocławiu czy zwiedzając Warszawę.  ¹ Wilhelm Feldman

Jeżeli Twoje wyobrażenie Łodzi sprowadzało się do tego, iż jest to miasto podejrzanych zaułków, a w dodatku wszystko tam spowite jest wszelkimi odcieniami szarości - masz absolutną rację. Na szczęście Łódź ma niezliczoną ilość twarzy. Chociaż na pierwszy rzut oka rzeczywiście widać jedynie jej ponure, nijakie, dekadenckie oblicze. Ponoć nie podoba się nawet rodowitym łodzianom.  Czy warto więc brać ją pod uwagę jako cel turystyczny? Dla mnie Łódź to miasto czerwonej cegły, bajecznie kolorowych murali i dziesiątek secesyjnych kamienic finezyjnie wkomponowanych w rzędy szaroburych budynków. Z pozoru nic tu do siebie nie pasuje. To wszystko tworzy jej specyficzny klimat i sprawia, że jest tak intrygująca. Łódź z pewnością jest dla tych, którzy poszukują nieoczywistego piękna.  Dlaczego Łódź wygląda dziś tak jak wygląda?  Jako miasto nie ma ona zbyt długiej historii.  Przez wieki Łódź była osadą rolniczą,  by na początku XIX wieku przekształcić się w miasto przemysłowe.    Nast