Sylwia Smoła

Mityczne królestwo Kolchidy - kraj pełen kontrastów, płynący winem i czaczą, chwilami dziwaczny i niezrozumiały dla europejskiego turysty. Ja przyjechałam tu przede wszystkim dla gór. Gruzja jest krajem o górzystym ukształtowaniu terenu. Przez północną jej część przebiega Pasmo Główne Wielkiego Kaukazu, od którego odchodzą kolejne masywy górskie. Na Kaukazie Wielkim znajduje się osiem pięciotysięczników, przy czym najwyższy z nich Elbrus (5642 m n.p.m) położony jest na terenie Rosji. Natomiast najwyższy gruziński wierzchołek to Szchara (5193 m n.p.m). W południowej części kraju rozciągają się pasma Kaukazu Małego, z najwyższym szczytem Mepisckaro (2850 m n.p.m). Oczywiście ja żadnego pięciotysięcznika (jeszcze 😊 ) nie zdobyłam, udało mi się wejść na wysokość ok. 2800 m n.p.m., ale już sam widok tonących w chmurach majestatycznych wierzchołków to jest po prostu magia.  W poprzek Kaukazu Wielkiego biegnie słynna Gruzińska Droga Wojenna. Łączy Tbilisi z Władykaukazem w Osetii Północn...

Gruzińska stolica położona jest w Dolinie Tbiliskiej na zboczach Kaukazu Małego. Zamieszkuje ją prawie 1,5 miliona ludzi, co stanowi niemal 1/3 całkowitej populacji Gruzji. W Tbilisi czas płynie znacznie szybciej, a życie jest zdecydowanie intensywniejsze niż w pozostałej części kraju. Z pewnością kulturowo i mentalnie bliżej mu do Starego Kontynentu niż do Azji.  Tbilisi zachwyca o każdej porze dnia i nocy. Warto wjechać kolejką liniową na starożytną twierdzę Narikala, by przekonać się jak imponująco prezentuje się z lotu ptaka. Natomiast po zmroku miasto rozbłyska tysiącem kolorowych świateł. Mnóstwo obiektów, mostów, zabytków jest podświetlonych, co sprawia niesamowite wrażenie. Myślę, że Tbilisi oczaruje każdego, a na zwiedzanie warto zarezerwować sobie co najmniej kilka dni. I nocy - ponieważ to miasto nigdy nie zasypia.